در کتاب عیون اخبار الرضا از عبدالله بن عبدالرحمان معروف به صفوانی روایت شده است: کاروانی از خراسان به سوی کرمان رفت، راهزنان راه را بر مسافران بستند و مردی را که گمان می‌کردند دارایی بسیاری دارند گرفتند. مرد، مدتی در اسارت دزدان بود و او را شکنجه دادند تا این‌که توانست مقداری پول به آنها بدهد و خودش را آزاد سازد. دزدان، مرد را در میان برف رها و دهانش را از برف پر کرده و بستند. همسر یکی از راهزنان، دلش به حال مرد سوخت و او را آزاد کرد و مرد را فراری داد. ولی دهان و زبان مرد آسیب دید به طوری‌که نتوانست حرف بزند. سپس به خراسان برگشت و شنید امام علی بن موسی الرضا(ع) در نیشابور است. در خواب دید گویا یک نفر به او می‌گوید: فرزند پیامبر خدا به خراسان آمده است، درباره بیماری خودت از حضرت بپرس شاید دارویی به تو یاد دهد که از آن سود ببری.
مرد گفت: در خواب احساس کردم نزد حضرت رفتم و از آن‌چه گرفتار شده بودم شکایت نمودم. حضرت به من فرمود: مقداری زیره و آویشن و نمک بردار و نرم کن و روزی دو یا سه مرتبه در دهان خودت نگه‌دار تا خوب شوی.
مرد از خواب بیدار شد و به آن‌چه در خواب دیده بود، فکر نکرد و به آن اعتنا نکرد تا این‌که به دروازه نیشابور رسید. به او گفته شد: علی بن موسی الرضا(ع) از نیشابور بیرون رفته و در رباط سعد است.
مرد تصمیم گرفت به سوی حضرت برود و بیماری خودش را بگوید تا شاید دارویی سودمند به او داده شود.به سوی رباط سعد رفت و داخل کاروانسرا شد و به حضرت گفت: ای پسر پیامبر خدا! ماجرای من چنین و چنان است و دهان و زبانم آسیب دیده است به طوری‌که به سختی می‌توانم حرف بزنم، به من دارویی یاد بدهید تا از آن سود ببرم.
امام رضا(ع) فرمود: آیا به تو یاد ندادم؟ برو و به آنچه را در خواب گفتم انجام بده.
آن مرد گفت: ای پسر پیامبر خدا، اگر مصلحت می‌دانی آن را دوباره برایم تکرار کنید.
امام رضا(ع) به من فرمود: مقداری زیره، آویشن و نمک را با یکدیگر مخلوط و مقداری از آن در هر روز، دو یا سه مرتبه در دهان بگذار که خوب خواهی شد.
مرد گفت: استفاده کردم از دارویی که حضرت برایم تجویز نمود و خوب شدم.

توصیه های طب سنتی

زداینده، تحلیل برنده، گیرنده است و در گیرندگی بسیار فعال است و زیاد بادزا است . نمک سوخته بسیارخشکاننده و گُدا زنده است و مانع گندیدگی است و خلط غلیظ را سرحال آرد . قسمت روشن و درخشان نمک از خود نمک و سوخته آن لطیف تر است و گردش به آن ها نزدیک است . نمک سوخته و قسمت درخشان نمک هر دو از نمک عادی گُدازنده تر و در گیرندگی کمترند، نمک کانی کمتر لطیف و کمترگُدازنده است مگر این که مزه بسیار قوی مانند کشنی  (یربوز)بدهد. در این صورت لطیف است و گیرنده و تحلیل برنده. نمک کانی را. چندین بار بشویند بدون گزش می خشکاند . نمک سبک و کم مایه شیرین تر از سایرنمک ها است . نمک سوخته را با خوراک های سرد مخلوط کنندآن ها را تغییر می دهد . نمک اندرانی بادشکن است . نمک تا تلخ تر باشد گدازنده تر است . همه انواع نمک خلط های بند آمده(جامد)را می گُدازند و در این میان نمک تلخ از همه گرمتر و گُدازنده تر است.

سر:

نمک و پیه هندوانه ابوجهل را بر سر مالند جوش ها را خوب کند . نمک اندرانی هوش بیفزاید . نمک خوردنی و بخصوص نمک اندرانی لثه سست را محکم کند . نمک و سرکه ضماد شود و برگوش گذارند درد گوش تسکین یابد.

چشم:

زیاده گوشت پلک را میخورد و ناخُنَه را می زداید . قسمت شفاف و درخشانش در درمان تم و سفیدی چشم ویژگی دارد . لکه سیاه خونی که در چشم پدید آیدنمک و روغن زیتون و عسل را ضماد کنند و بر چشم گذارندلکه را از بین می برد.