امام رضا(ع ) مى فرماید: «دو چیزند که هرگاه داخل معده شوند سبب فساد آن مى گردند: پنیر و گوشت مانده ،اما اگر به همراه مغز گردو خورده شود نه تنها ضرری ندارد و مکروه نیست بلکه یک غذای مفید است که از آن در روایات به شفاء تعبیر شده است. »

محمد بن ابراهیم جعفی گوید: مردی به امام رضا(ع) از دل پیچه شکایت کرد که نزدیک است او را بکشد. از آن حضرت خواست برای او دعا کند، زیرا داروهای زیادی را به کار برده و نفعی نداشت بلکه بر درد آن هم افزوده است. محمد گوید: امام رضا (ع) تبسمی کرده و فرمودند:« وای بر تو! اگر من از خداوند بخواهم که آن برطرف شود همانا از خداوند می‌خواهم به حول قدرت خود آن را از تو برطرف گرداند.. سپس زمانی‌که دل‌پیچه تو شدید شد، گردویی را داخل آتش کن تا حرارت به داخل آن برسد و همه پوستش را تغییر دهد و بعد آن را بخور که در همان ساعت دل‌پیچه ات آرام گیرد.»

امام رضا (ع) فرمودند: خوردن گردو در تابستان سبب گرمی و حرارت جسم می شود و موجب پیدایش کورک و دمل و جوشهای چرکین در بدن می گردد اما مصرف آن در زمستان کلیه ها را گرم نگه می دارد و سردی و برودت را از بدن دفع می کند.
محمد بن ابراهیم جعفی گوید: به خدا سوگند یک بار آن را انجام دادم، دل‌پیچه از من برطرف شد به اذن عزوجل.

 توصیه طب سنتی

خوردن گردو از تشکیل سنگ کلیه و سنگ کیسه صفرا جلوگیری می‌کند و چربی‌های مفید موجود در گردو، کلسترول  بد ،  خون را کاهش داده و از تصلب شرایین پیشگیری می کنند. مطالعات انجام شده بیانگر این مطلب است که مصرف گردو خطر مرگ ناگهانی ناشی از اختلالات قلبی و گرفتگی عروق را کاهش می‌دهد.